یه روزی همینجا نالیده بودم از روزها و شب های تکراری که پشت سر هم میان و می رن، حالا ولی همش دلم می خواد لحظه های قشنگ زندگیم، همونایی که دلم می خواد زمان تو اون لحظه وایسته و تکون نخوره، باز هم تکرار می تونست بشه. کاشکی می شد...
سلام. انسان لفی خسر است. این صفت مشترک انسانهاست. درباره امام حسین که خوشت آمده بود بگذار مطلب را کامل کنم بعد از حسین ایراهیم بن زبیر بر ضد یزید قیام کرد اما او چون حماس در مکه سنگر گرفت. نتیجه آن که کعبه با سنگهای منجنیق ویران شد آدمها کشته شدند و در کنار مکه شهر فاحشه ها درست شد که دخترانی که به آنها تجاوز شده بود به آنجا نقل مکان کردند. همین
آدم وقتی در حال تجربه کردن بعضی لحظه های ناب تو زندگیشه اصلا حواسش به همون لحظه نیست و معمولا تو بهترین شرایط به اینده فکر میکنه و همش در حال برنامه ریزیه! که مثلا این کار و کنم و بعد اون کار و ... بابا پس همین الان همین لحظه چی؟ اونوقت وقتی اینده میرسه دیگه اون لحظه گذشته و ذات طبیعت هم رو به جلو و عقب نمیره! تازه اگرم میرفت بازم فایده نداشت. مطمینم حسرت جزیی از افرینش انسانه. اما همچنان یکی از ارزوهای بزرگ منه که یه روزی بشه یه لحظاتی رو فریز کرد و نگه داشت. یه روزی بشه تو عرض لحظه حرکت کرد. یه روزی مفهوم زمان عوض میشه. ارزو دارم اون روز رو ببینم. احساستون رو میفهمم اما دوست ندارم همون لحظات تکرار شن .میترسم خرابشون کنم.
گاهی اوقات هست که خاطرات هجوم میاره بعد اونوقته که احساس می کنیم چقدر بعضی لحظه ها قشنگ بوده و ما چقدر از کنارشون سرسری گذشتیم. بعدم این غمگینمون می کنه اون لحظه، اون زیبایی کوچولو دیگه دقیقا مثل همون که اتفاق افتاده دیگه هیچ وقتِ هیچ وقت اتفاق نمی افته. من ولی اصلا اون ترسی که شما گفتین رو ندارم
بنظر من یکی لذت بخش ترین قسمت های زندگی اونجاست که آدم با دیده ای بلند وسیع بهش نگاه کنه. یعنی بدون اینکه از آینده خبر داشته باشه با اعتماد بنفس بگه: زندگی من باز هم شاهد لحظه های رویایی و جادویی خواهد بود!
مطمئنم که زندگی من شاید لحظه های قشنگ زیادی خواد بود. شک ندارم. فقط دلم برای تمام اون لحظه های قشنگی که گذشتند و دیگه هم تکرار نمی شن تنگ می شه خوب. از طرز فکرتون خیلی خوشم اومد :)
سلام مدت ها بود وقت نکرده بودم وبلاگتو بخونم و باهات دعوا کنم و تهدیدت کنم. حالا ولی انگار وقت دعوا نیست و به قول پگاه خانوم وقتشه خبر ایی بشه!! راستی این پست پایینی منو یاد شعر درخشان بندر آبی چشمانت(نزار قبانی) انداخت
در بندر آبی چشمانت برف در تابستان می بارد...
جواد تو دیگه دست به دست پگاه نده. الان یه شایعه درست می کنین من بیچاره می شم :)) شعرش خیلی قشنگ بود
نه. اصلنم خوب نیست. اگر همه اش خوشی بود که یکنواخت می شد که. خوشی در مقایسه با ناخوشی خودشو نشون می ده. ضرب المثلی هست که می گه: خدایا مردم از خوشی. -خب این که شوخی بود- ولی واقعن اگر همه اش خوشی باشه اون وقته که بازم می نشینیم به مقایسه بیشتر خوشی ها و کمتر خوشی ها و یواش یواش کمتر خوشی ها تبدیل می شن به عذاب های الیم و غیر قابل تحمل. برگشت؟ من که دلم نمی خواد حتا دیروز بیاد. اونقدر که مشتافم فردا رو ببینم.
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
واقعا کاشکی بشه لذت دقایق رو ببریم و برای همیشه پایدارشون کنیم :)
سلام
بعد مدتها که اومدم وب انگار چیزی عوض نشده
تو که اصلا بزرگ نشدی! کجا میخواهی برگردی
سلام.
انسان لفی خسر است.
این صفت مشترک انسانهاست.
درباره امام حسین که خوشت آمده بود بگذار مطلب را کامل کنم
بعد از حسین
ایراهیم بن زبیر بر ضد یزید قیام کرد
اما او چون حماس
در مکه سنگر گرفت.
نتیجه آن که کعبه با سنگهای منجنیق ویران شد
آدمها کشته شدند
و در کنار مکه شهر فاحشه ها درست شد که دخترانی که به آنها تجاوز شده بود به آنجا نقل مکان کردند.
همین
دردناکه :(
آدم وقتی در حال تجربه کردن بعضی لحظه های ناب تو زندگیشه اصلا حواسش به همون لحظه نیست و معمولا تو بهترین شرایط به اینده فکر میکنه و همش در حال برنامه ریزیه! که مثلا این کار و کنم و بعد اون کار و ... بابا پس همین الان همین لحظه چی؟ اونوقت وقتی اینده میرسه دیگه اون لحظه گذشته و ذات طبیعت هم رو به جلو و عقب نمیره! تازه اگرم میرفت بازم فایده نداشت. مطمینم حسرت جزیی از افرینش انسانه. اما همچنان یکی از ارزوهای بزرگ منه که یه روزی بشه یه لحظاتی رو فریز کرد و نگه داشت. یه روزی بشه تو عرض لحظه حرکت کرد. یه روزی مفهوم زمان عوض میشه. ارزو دارم اون روز رو ببینم.
احساستون رو میفهمم اما دوست ندارم همون لحظات تکرار شن .میترسم خرابشون کنم.
گاهی اوقات هست که خاطرات هجوم میاره بعد اونوقته که احساس می کنیم چقدر بعضی لحظه ها قشنگ بوده و ما چقدر از کنارشون سرسری گذشتیم. بعدم این غمگینمون می کنه اون لحظه، اون زیبایی کوچولو دیگه دقیقا مثل همون که اتفاق افتاده دیگه هیچ وقتِ هیچ وقت اتفاق نمی افته.
من ولی اصلا اون ترسی که شما گفتین رو ندارم
معلومه که کم کم داری سر عقل میای..
دیگه وقتشه که شوهرت بدیم..
پگاه پگاه پگاه از دست تو :)))
بنظر من یکی لذت بخش ترین قسمت های زندگی اونجاست که آدم با دیده ای بلند وسیع بهش نگاه کنه.
یعنی بدون اینکه از آینده خبر داشته باشه با اعتماد بنفس بگه: زندگی من باز هم شاهد لحظه های رویایی و جادویی خواهد بود!
مطمئنم که زندگی من شاید لحظه های قشنگ زیادی خواد بود. شک ندارم. فقط دلم برای تمام اون لحظه های قشنگی که گذشتند و دیگه هم تکرار نمی شن تنگ می شه خوب.
از طرز فکرتون خیلی خوشم اومد :)
سلام
مدت ها بود وقت نکرده بودم وبلاگتو بخونم و باهات دعوا کنم و تهدیدت کنم. حالا ولی انگار وقت دعوا نیست و به قول پگاه خانوم وقتشه خبر ایی بشه!!
راستی این پست پایینی منو یاد شعر درخشان بندر آبی چشمانت(نزار قبانی) انداخت
در بندر آبی چشمانت
برف در تابستان می بارد...
جواد تو دیگه دست به دست پگاه نده. الان یه شایعه درست می کنین من بیچاره می شم :))
شعرش خیلی قشنگ بود
سلام
ما که دستگامون خاموشه
دکمه برگشت پیشکش
خوبی؟
خوبم :)
اوهوووووووووون!
یعنی تاییدازنوع نمدمالیش!
یکدفعه ای سرنزنید ها ،سرتون می شکنه!
ماکمی تاقسمتی تغییرموضع داده ایم!
بعضی آدما، بعضی درختا !
1-چنار
بعضی ها مث درخت چنار می مونن،......
(درضمن ماازجواب دادن های مس...خوشمان نمی آید!!)
نه. اصلنم خوب نیست. اگر همه اش خوشی بود که یکنواخت می شد که. خوشی در مقایسه با ناخوشی خودشو نشون می ده. ضرب المثلی هست که می گه: خدایا مردم از خوشی. -خب این که شوخی بود- ولی واقعن اگر همه اش خوشی باشه اون وقته که بازم می نشینیم به مقایسه بیشتر خوشی ها و کمتر خوشی ها و یواش یواش کمتر خوشی ها تبدیل می شن به عذاب های الیم و غیر قابل تحمل.
برگشت؟ من که دلم نمی خواد حتا دیروز بیاد. اونقدر که مشتافم فردا رو ببینم.